♫♪... jeszcze w zielone gramy:))

Wspaniała piosenka. Słowa komentarza wydają się zbedne. Szacunek dla Autorki Magdy Umer i pięknego wykonania zespołu Raz, Dwa, Trzy.

Hymn - Jacek Kaczmarski

To kolejne pochylenie głowy przed tekstem, muzyką, które chodziły przy mnie ramię w ramię przez ładnych parę lat. Miesiąc także zaduszny, listopad, więc wspomnienie pana Jacka Kaczmarskiego.

tradycja

Gromem bądźmy wpierw - niźli grzmotem

oto tętnią i rżą konie stepowe;

Górą słowa! ... a słowa? a myśli?

Wróg pokalał już i Ojców mowę -

Energumen tak krzyczał do Lirnika

I uderzał w tarcz aż się wygięła;

Lirnik na to..............................

........................... "Nie miecz nie tarcz bronią Języka

Lecz - arcydzieła!"

Jeden z moich ulubionych wierszy Norwida. Szczególnie mi bliski teraz, kiedy myślę o gubionej gdzieś po drodze głębii znaków i symboli naszej kultury, zresztą chyba nawet Europejskiej kultury.

Jaspersa podpowiedź

Niewidzialne królestwo ducha filozofów. Filozofując żyjemy jakby w pewnej ukrytej, nieobiektywnej wspólnocie - przyjęcie do niej to tajona tęsknota każdego filozofującego człowieka. Filozofia nie ma żadnej instytucjonalnej rzeczywistości, nie jest konkurencją dla Kościołów, państw i realnych wspólnot w świecie. Każda obiektywizacja, tworzenie szkół i sekt są dla niej zgubne. Nie ma bowiem żadnego depozytu wolności, którą dzięki doktrynie jakiejś instytucji moglibyśmy zdobyć filozofując. Filozofem człowiek staje się zawsze jako jednostka. [...](Jednostka) podejmuje ryzyko życia skierowanego ku podstawie i czerpiącego z podstawy, której bez obiektywnej pewności (jaką daje religia) tylko aluzyjnie, pośrednio, jako możliwości dosłuchać się może z całego filozofowania ten, kto sam filozofuje.

Karl Jaspers O mojej filozofii

Już dawno powinienem ten tekst Jaspersa wstawić na tym blogu, jako przypomnienie samemu sobie.

Jeden z bardziej poruszających mnie obrazów Johna Grimshawa. Może to ten wieczór, może zabłocona ulica, może ten półmrok. Nie sposób powiedzieć dlaczego. A może duch, który gdzieś z tego wszystkiego woła, że obrazu tego minąć nie mogłem.

U2 - Stuck in a moment

Zupełnie zapomniałem o tej piosence. Dzisiaj przypmniała mi o niej moja Ukochana. Pierwszy raz ją usłyszałem kiedy wykładałem towar w jednym z bydgoskich marketów. Wieki temu.

pokusa

gdybyś raz chciał odpowiedzieć

tak zwyczajnie

słowo w łupinie orzecha

puszczone strumieniem

prosto w moje ucho

nie targował się milczeniem

jak mały chłopiec

nie krył się za straganem

z jabłkami dobrego i złego

duchy ze starej piwnicy syczą

że rozpuściłeś mydlane bańki

pękające w cierniach kule światła

zwodzisz siebie i nas kolejną tęczą

mógłbyś powiedzieć tak zwyczajnie

jak dziecko zalęknione

że losy zsunęły się z kolan

łkasz wtulony w błękitny podgłówek

z każdą niespełnioną modlitwą

umiera w tobie fiołkowa kropla krwi

Anglia 2011

szara pszczoła

ukłuła cię szara pszczoła

cicha jak śmierć drzew i kwiatów

tuż przy lewym policzku

wplątała się w rozwiane włosy

niewinna przestraszona

nie bolało ani trochę

tylko poszarzały ci tęczówki oczu

słyszysz jak nabożnie szepczą

gałązki starych brzóz i ludzkie dłonie

utykasz na lewą nogę

siedzisz na trawie długo w noc

na gałązkach srebrzystych świerków

lampiony rozwiesza grafitowy anioł

w świątyni gdzie wszystko jest ołtarzem

błogosławisz wszelkiemu przemijaniu

musiała cię ukłuć szara pszczoła

Anglia 2011