słyszysz

słyszysz jak tutaj rześko budzi się jesień

w mokrej porannej chłodnej trawie

na omszałych zamyślonych kamieniach

we wrzosach jeszcze nieśmiałych

słyszysz skwapliwe garście mniszych pszczół

rozsypywane na lewo i prawo jak ziarna

kołyszą w szorstkim powietrzu po jutrzni  

chwytane w pąki astrów bursztynowe okruchy

słyszysz krople na policzkach strącane ukradkiem

przymykane powieki pociemniałe ciężkie ostatnie

naiwne de profundis clamavi ad te Domine

milknące de profundis clamavi ad te

słyszysz